Quidditch (zwerkbal) is niet alleen een fictieve sport uit de boeken van Harry Potter, maar ook een sport die in de ‘echte’ wereld wordt beoefend door liefhebbers. Door het tumult rond schrijfster en geestelijk bedenker van Quidditch, J.K. Rowling, heeft het International Quidditch Association (IQA) nu bekend gemaakt de sport te hernoemen tot quadball.
Wat waarschijnlijk ook meespeelde is dat IQA dan niet meer afhankelijk is van Warner Bros, die alle rechten bezit op Harry Potter (Quidditch is als merk geregistreerd). Ongetwijfeld heeft IQA jaarlijks een licentievergoeding moeten betalen en in ieder geval moest IQA aan voorwaarden voldoen die aan het gebruik zijn gesteld.
Een merk in licentie geven (voor bijvoorbeeld merchandisingproducten) is een zeer lucratief verdienmodel, maar wel eentje met haken en ogen. Merchandising speelt vooral bij boeken, films, games en muziek. De eerste drie bestaan uit diverse karakters (vaak de held, de bijrollen, de schurk etc) die een avontuur beleven. Omgeving, setting en verhaal zijn daarbij erg belangrijk. Een goede licentiemanager zorgt ervoor dat alle licenties die worden uitgegeven binnen het verhaal en concept passen. Het gaat uiteindelijk om de beleving van de fan bij de film, boeken en games. Merchandising moet deze beleving versterken en eraan bijdragen. Maar dit luistert nauw, want de valkuil is om in korte tijd veel geld te willen verdienen en het merk zonder strak beleid uit handen te geven. Echter, zo zie je als fan het merk terugkomen op allerlei producten die ofwel kwalitatief slecht zijn of helemaal niets met het boek, film of te maken hebben en het zorgvuldig opgebouwde verhaal doen verwateren.
Als je in de schoenen zou staan van Warner Bros, dan zou je zelf de licentie waarschijnlijk al hebben heroverwogen. Een associatie met zwoegende volwassen sporters staat immers ver af van de sport die beschreven is in de boeken van J.W Rowling. De magie van het verhaal is dan snel weg.
Licenties zijn dus een lucratief verdienmodel, maar licentieer met voorbedachten rade!
